In het kort… Wat is de Goldendoodle?
De Goldendoodle is ontstaan uit een kruising tussen de Golden Retriever en de Poedel. Dit ras, dat nog steeds niet officieel erkend is, werd gecreëerd na het succes van de Labradoodle. Er bestaan nog geen officiële standaarden, waardoor er een grote variatie is in grootte, bouw, vacht en temperament. De Goldendoodle werd ontwikkeld om een gezinshond en assistentiehond te zijn. Hij wordt vaak als hypoallergeen beschouwd omdat hij heel weinig haar verliest.
Wat verzorging betreft, vraagt zijn lange vacht meer onderhoud dan die van de meeste andere honden. Qua gezondheid kan hij vatbaar zijn voor bepaalde erfelijke aandoeningen.
De geschiedenis van de Goldendoodle
Vandaag erg populair, behoort de Goldendoodle tot de zogenaamde “designer dogs”. Dit concept ontstond in Australië in de jaren 1980 dankzij fokker Wally Conron, die een hypoallergene blindengeleidehond wilde creëren. Hij besloot toen een Labrador te kruisen met een Poedel.
Aanvankelijk kende dit type hond weinig succes. Pas toen de naam “Labradoodle” werd gebruikt en enkele advertenties verschenen, groeide de belangstelling. Andere fokkers begonnen daarna ook met dergelijke kruisingen, waaronder de Goldendoodle.
Vandaag de dag wordt de Goldendoodle nog steeds niet erkend door de grote kynologische federaties. Zijn erkenning lijkt ook niet gepland, omdat het moeilijk is de kenmerken van de pups te voorspellen, zeker bij kruisingen tussen twee Goldendoodles.
Uiterlijke kenmerken van de Goldendoodle
De Goldendoodle heeft een vrij goed geproportioneerd lichaam, iets langer dan hoog. Zijn schedel is bol en breed met een duidelijke stop. De oren hangen tot op kaakhoogte. Zijn ovale ogen geven hem een zachte en expressieve blik. De staart kan variëren: hoog gedragen en gekruld, of kort en neerhangend.
Grootte
De teef meet tussen 54 en 59 cm, terwijl de reu tussen 61 en 67 cm groot is.
Gewicht
Het gewicht varieert ook naargelang het geslacht: teven wegen 16 tot 20 kg, reuen 20 tot 25 kg.
Vachtkleuren
De meest voorkomende kleur is goud, maar er bestaan ook zwarte, koperkleurige, witte, crème, grijze, abrikoos- of rode vachten.
Het karakter en gedrag van de Goldendoodle
De Goldendoodle is aanhankelijk en sociaal. Hij gaat goed om met zowel kinderen als volwassenen. Omdat hij zeer gehecht is aan zijn gezin, verdraagt hij slecht om alleen te zijn. Daarom is hij bijzonder geschikt als hulphond of therapiehond.
Opvoeding
Ondanks zijn vriendelijke en evenwichtige karakter zijn opvoeding en socialisatie essentieel. Dit moet vanaf jonge leeftijd gebeuren, in een positieve en familiale sfeer. De Goldendoodle is intelligent en leergierig, waardoor hij goed geschikt is als eerste hond.
Ideale leefomstandigheden
Zoals eerder vermeld, verdraagt de Goldendoodle geen lange periodes van eenzaamheid. Hij kan zowel in een appartement als in een huis met tuin leven, zolang hij voldoende beweging en mentale stimulatie krijgt. Sommige honden kunnen echter te groot zijn voor een appartement, aangezien er geen vaste standaard is.
De gezondheid van de Goldendoodle
De Goldendoodle kan gevoelig zijn voor erfelijke aandoeningen zoals heup- en elleboogdysplasie of maagkanteling. Wanneer de ouderdieren uit gezonde lijnen komen, wordt dit risico kleiner.
Levensverwachting
De gemiddelde levensverwachting van de Goldendoodle ligt tussen de 10 en 15 jaar.
Verzorging en hygiëne
Zijn lange vacht vraagt bijna dagelijks borstelen. Sommige eigenaars laten de vacht inkorten om het onderhoud te vergemakkelijken, waardoor borstelen maar één keer om de 2 à 3 weken nodig is. Baden moeten zeldzaam blijven om de vacht gezond te houden.
Zoals bij alle honden is het belangrijk om regelmatig de ogen, oren, tanden en nagels te controleren en het vaccinatieschema up-to-date te houden.
Wanneer overschakelen van puppy- naar adultbrokken?
De overgang naar volwassen hondenvoer moet plaatsvinden in het laatste derde van de groeiperiode. Voor de Goldendoodle komt dit overeen met een periode tussen de 10 en 15 maanden, afhankelijk van zijn formaat.
De voeding van uw hond moet evenwichtig en gezond zijn, met veel eiwitten die passen bij zijn energieniveau. Wij raden brokken met een hoog vleesgehalte aan. Als u uw hond niet genoeg beweging kunt geven, kunt u hem dieetbrokken geven, omdat hij de neiging heeft te zwaar te worden.
